Lie To Me'yi izleyenler belki hatırlar, Dr. Lightman kitabının girişiyle ilgili kızıyla konuştuğu sahnede "Let there be Lightman!!" der. Blake Griffin de bu sene resmen bize bunu sunuyor; Let there be Dunk!
Kuşkusuz ki bundan yıllar sonra 2010-2011 sezonuyla ilgili (evet daha play-off'lar var ama olsun) akla ilk gelicek şeylerin başında Miami trio'sundan sonra Blake Griffin ve getirdiği taşikardiler olucak. Smaç şampiyonasına katılmasaydı zaten büyük ihtimalle baya baş ağrıtırdı özellikle Clippers taraftarı.
Hoş Chris Andersen'in yaklaşık 14 kere yarı sahaya kadar gerinmek zorunda kaldığı dönemlerden beridir smaç şampiyonasının suyunun çıktığı bir gerçek. Rudy Fernandez'in belki de son zamanların en muazzam smacını, en gece vakti koltuk tepesine çıkartan smacını bir beyaz olarak yapması yada Igoudala'nın sahanın dışından, potanın arkasından, adeta ters köşeye boynuyla beraber vurduğu smaç.. Bunların hiçbiri kazandıramadı. Aksine hayal kırıklığı seviyesinde puanlar aldı.
Öte yandan Nate Robinson kancığının varlığı; Dwight'ın bütün "sense of humour"ını, yaratıcı ve komik kombinasyonlarını iç etmesi de cabası.
Griffin muazzam smaçlar vursa da ve bunu maç temposunun içinde yapsa da elbette ki bilemiyoruz yaratıcılığı, farklılığı ne ölçüde olabilir. Jennings kısa boyu sayesinde göze güzel işler yapıcaktır. McGee de biraz Griffin'le aynı durumda. Ama asıl zayıf halka burada Ibaka.
Neyse Chris Andersen ve Nate Robinson'ın olmadığı bir smaç şampiyonası izlicez ya, Griffin'le birlikte yetiyor bu bana.
Bakalım az kaldı. Amare/Nash ortaklığı, Rudy ve AIx2 ortaklığı, Dwight'ın geyikleri. Yine de güzel şeyler izledik son dönemde. Sadece bu güzel şeyler bir bütün oluşturamadı. "şu sene ne müthiş ya" dediğim bir sene bayadır yok zira. Ama tek tek hatırımda olan smaçların sayısı da az değil. Umarım bu sefer "2011 smaç şampiyonası müthişti lan" diyebilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder