Vallahi Sonisphere'den çıkınca kendime gelmem üç günümü aldı, ağrılardan ve çıkmayan sesten kurtulmak. Derken eski bir dosttan UniRock kombinesi geldi ve bir anda bu haftasonum da kapandı.
Dünya Kupası Giallo Rosso'ya emanet ben ise döner dönmez Tour de France'a girişicem, ilk üç etap kaçıcak ama toparlarız, Wimbledon'ı oldum olası sevemedim, o yüzden Roland Garros'taki gibi bir tenis ziyafeti olamadı blog'ta özür diliyorum. Zaten Henin'in elenmesiyle sıkı bir çöküş yaşadım tıpkı RG'de olduğu gibi Federer'siz bir Wimbledon finalini de kaçırmak istemem açıkçası :) Yoğun bir Federer antipatisi hatta nefreti barınıyor bu bünyede :)
Şu UniRock'ı da atlattıktan sonra artık Giallo Rosso'yu blog'ta yalnız bırakmayacağım. Kendisi özellikle benim grup maçlarındaki savsaklığımı toparlayıp blog'u tekrar Dünya Kupası'na adapte etmekte insan üstü bir çaba gösterdi, teşekkür ediyorum :)
Bir de psikopata bağlamış gibi izlediğim diziler mevcut tabii ki; Spartacus, Lavarge, Criminal Minds ve Lie To Me. Onlar da bir hayli vakit alıyor ne yalan söyliyeyim.
Sonisphere'de neye uğradığımızı şaşırdık; ard arda öylesi insanlar Ronnie James Dio sahnesindeydi ki ne festivali yaşayabildik ne de iki dakika oturup soluklanabildik. UniRock'ta ise tansiyonumu tavan yaptıran iki isim var; biri Overkill, Bobby Ellsworth'u kanlı canlı izleme fırsatı. Öbürü ise bir başka efsane, 30 yılı aşkın bir efsane. Grave Digger.
Şimdi müsaadenizle, 12.30'da Üsküdar'a doğru yola çıkmam lazım. Önce bir Sonisphere'i değerlendirir, ardından UniRock'ı yazar ve Tour de France'la resmî dönüşü yaparım. Kalın sağlıcakla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder