Juventus 0 - 3 Milan

Bianconeri'nin sorunları büyüyor. Rossoneri de Nerazzuri'yi takip etmeye devam ediyor. Ferrara'nın suyu ısınıyor, Leo ise kuruldukça kuruluyor. Cumartesi günü Inter'in Siena karşısında Sneijder ve Pandev'in son dakikalarda attıkları gollerle 4-3 kazanması, 90lar'ın iki kraliçesi için birinin zirveden kopması anlamına geliyordu.

Parma galibiyeti takımdaki morali biraz daha yükseltmişti, Ferrara'nın üzerindeki baskı da biraz olsun azalmıştı. Ses bombaları eşliğinde ve taraftar desteğiyle geçen hafta Genoa'yı 5-2 yenen ve gerçekten çok iyi bir formda olan Milan'ı yenebilirler mi dedirtmişti.

Hatta maç da böyle başladı, Diego uzun süredir ilk defa bu kadar canlı ve atik gözüktü. Milan'ın üstüne gitti.

Ferrara 4-4-1-1 gibi bir dizilimle ve yine Del Piero'suz çıktı;

----------------Manninger

Grygera--Cannavaro--Chiellini--Grosso

Salihamidzic--Melo--Poulsen--Marchisio

------------------Diego

-----------------Amauri

Bakınca şu kadroya açıkçası içim hiç açılmıyor. Melo, ki Bidon, Poulsen ki, istikrarsızlık abidesi.. Şu ortasahada Diego'ya yardımı dokunabilecek bir tek Marchisio var. Ha bir de arkadan Chiellini!!

Leonardo is Genoa takımını bozmadı;

--------------Dida

Abate---Nesta---Silva---Antonini

---------Gattuso--Pirlo

Beckham----------------Ambrossini

--------------Borriello

-------------Ronaldinho

Bu kadroya bakıncaysa içimde güller açıyor. Maestro mu istersiniz, her an birşeyler yaratabilecek bir potansiyel mi istersiniz, duran toplarda her türlü repertuara sahip ayaklar mı istersiniz, hücumu istikrarlı denebilecek bir şekilde destekleyebilen bekler mi istersiniz yoksa formda oldu mu geçit vermeyebilecek bir tandem mi?

Bu takıma bakınca bunları görüyorsunuz. Başarıya gitmelerinin yolu da bahsettiğim tüm bu parçaların birlikte tıkırdaması. Böyle olunca, sonuç da çok güzel oluyor Dinho da performansını yukarıya çekiyor, Borriello da spektakülerlikler deniyor. Oyun güzelleşiyor.

Neyse biz maça geçelim. Başta da dediğim gibi Juventus özellikle Diego'yla hatta bir tek Diego'yla etkili olmaya çalıştı. Büyük ihtimalle Milan da böylesi bir başlangıç beklemiyordu Bianconeri'den. Diego gerçekten çok hareketliydi, Amauri'yi oyuna sokmaya çalıştı, Marchisio'nun etkin olmasını istedi ama ciğerler de bir yere kadar; Milan sakin sakin beklemesinin, sabrının meyvesini topladı. Yorulan Juventus'un baskısı geri adım atınca Mian da üstünlüğü almaya başladı.

Ama o kadar. Oyun kilitlendi. Resmen iki tarafın da işi duran toplara kaldı. Milan daha çok topla oynasa da onlar da elle tutulur bir pozisyon üretemedi. Juventus da maçın başındaki hareketlilik kalmasa da yine de arada bir Milan yarısahasına uğramayı ihmal etmedi.

29. dakikada maçın duran toplara kalışını doğrulayan bir gol geldi Milan'dan. Pirlo'nun o mükemmel ortalarından biri geldi kornerden, Melo ve Poulsen ikilisinin gerizekalılığı ve pozisyon hataları yüzünden (ki bunda ortanın harikalığı da etkili) ters direğe sekti top. Nesta da kolayca içeriye yolladı topu.

Buna cevap veremedi Juventus. Adeta sinip kaldılar. Borriello'nun Cannavaro üzerindeki zorlaması, Ronaldinho'nun soldan içeriye yaptığı dribblingler.. Amauri'nin savunmaya gelip de uzaklaştırdığı nice pozisyon saydım, siz düşünün.

Juventus adına iyi oynayan iki isim vardı sadece. Chiellini, ki üç oyuncu daha Chiellini kadar içten ve istekli oynasaydı Milan'ın işi çok daha zor olurdu.

Ama Juventus'ta hiç de böyle bir emare yoktu. Sanki önde olan taraf kendisiymiş de artık savunmaya çekilmiş gibi temkinliydiler. Haliyle oyun da çözülemedi. Ve yine sahneye Pirlo çıktı. Yine korner. Yine ön direğe. Bu sefer sekmedi, Dinho sekmesine izin vermedi ve kafayı vurarak golü kaydetti.

88'de bir kez daha Ronaldinho çıktı ve attı.

Yazı da çok soğuk oldu, tıpkı maç gibi. Hiçbir şekilde Juventus - Milan maçına yakışmayacak bir futbol oynandı.

Oof.. Sıkıldım yazıdan ya, aman. Ruhsuz mu ruhsuz bir maç için sıkıcı mı sıkıcı bir yazı işte..

Bitti.