Charles Aznavour - La Bohème

Size 20'li yaşlardan, küçüklerin bilmediği
bir zamanlardan bahsedeceğim.
Montmarte o zaman
pencerelerimizin altına kadar leylaklarını
asardı.
Ve öylesine mütevazı döşenmiş odalar
eğer ev sahibi tanıdığımız biriyse
metelik ödemeden
bize yuva hizmeti görürdü.
Ben açlıktan ağlardım
ve sen çıplak poz verirdin

Derbederlik, derbederlik
Mutluyuz demekti
Derbederlik, derbederlik
İki günde bir yemek yerdik

Komşu kafelerde
şöhret bekleyenlerdendik
ve evet ne kadar sefil
aç karnımızla
buna inanmayı bırakmazdık.
Ve bazan bazı restoranlar
bir tabak sıcak yemek karşılığı
bizden bir tuval alırdı.
Kışı unutarak
sobanın çevresinde gruplar
ezbere mısralar okurduk

Derbederlik, derbederlik
Sen güzelsin demekti
Derbederlik, derbederlik
Ve biz hepimiz yetenekliydik

Sık sık bana olurdu
Resim sehpasının önünde uykusuz geceler geçirirdim
Tekrar bir memenin çizgisinin bir kalçanın kıvrımının
desenine dokunurken
ve çoktan sabah olmuştu
Sonunda bir kremalı kahve ile otururdun
Bitkin ama mutluydun
Birbirimizi ve hayatı seviyor olmalıydık

Derbederlik, derbederlik
20 yaşında olduğumuz günler demekti
Derbederlik, derbederlik
Ve zamanı yaşıyoruz demekti

Tesadüfen bazı günler
bir geziye çıkıyorum
Eski adresime.
Tanıyamıyorum.
Ne duvarlar, ne sokaklar
gençliğimde gördüğüm gibi
Bir merdivenin yukarısında
atölyeyi aradım
Geriye bir şey kalmamış
Yeni dekoru içinde montmarte üzgün görünüyor
Ve leylaklar ölmüş

Derbederlik, derbederlik
Gençtik, deliydik
Derbederlik, derbederlik
Hiçbir anlama gelmiyor artık